زبان فصلنامه فارسی است؛ چون زبان فارسی ستون فقرات و هویت ملت ماست. بخشی از رسالت دانشگاهیان و حوزویان کشور را این می‌دانیم که کنار فعالیت‌های علمی و پژوهشی خود، در راه تحکیم و تثبیت جایگاه زبان فارسی نیز قدم برداریم. طی قرون گذشته، بخش عظيم و غیرقابل‌اغماضی از مواريث كهن بشريت، اعم از فلسفه، دين، علم، اخلاق، عرفان و سياست، به‌وسیله‌ی زبان فارسى به ابناء بشر منتقل شد.چرا در روزگار ما چنین نشود؟ در همین روزگار ما کشورهای پیشرفته‌ی فراوانی در جهان وجود دارند، مثل آلمان و فرانسه و ژاپن که تولیدات علمی و پژوهشی خود را به زبان ملی خویش می‌نویسند. چرا ما ایرانیان صاحب تاریخ و تمدن کهن، تولیدات علمی و پژوهشی خود را به زبان ملی خویش ننویسیم؟ به این سبب فارسی می‌نویسیم که به مدد پیشرفت‌های علمی و پژوهشی کشور، زبان فارسی را نیز در منطقه و جهان ترویج کنیم.